2. معانى مفردات

هر زبانى مركب از مفردات و جمل و صيغى است كه شناسائى مفاهيم آنها از ضروريات فهم كلام هر زبانى است، و از اين جهت دانستن معانى لغات، يكى از پايه هاى استنباط است و البته فقيه بايد در شناسائى معانى مفردات به كتابهاى اصيل مراجعه كند مانند كتاب «عين» نگارش خليل بن احمد فراهيدى و «لسان العرب» تأليف ابن منظور مصرى و «النهاية فى غريب الحديث و الاثر» نگارش ابن اثير و «مجمع البحرين» تأليف طريحى و هكذا... .

چگونه مى توان گفت كه فقيه از مراجعه به كتب لغت بى نياز است در حاليكه برخى از لغات مورد نياز فقيه بدون مراجعه به كتب لغت حل نمى شود مانند «الصعيد» و «الكعب» و «الوطن» و «المفازه» و« المعدن».

3. آگاهى از مفاد هيأت

آگاهى از معانى هيأت از اركان فهم يك زبان است كه در صرف و نحو از آنها گفتگو مى شود.

4. علم اصول

كاربرد علم اصول، كاربرد مبادى تصديقيّه است، مثلاً در فقه مى خوانيم «ميته حرام است» يا «نماز واجب است» و اين دو حكم