مسلمانان بايد داورى او را در موارد اختلاف بپذيرند و ايستادگى در برابر داورى او نشانه ضعف ايمان و يا فقدان آن است. اين منصب پس از پيامبر از آن امامان است و درباره امام على (عليه السلام)پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)فرموده است «أقضاكم على»[1] اكنون كه در دوران غيبت به سر مى بريم اين مقام از آن مجتهدان عالى مقام است كه قادر بر استنباط احكام خدا از ادله شرعيه است و از اين جهت اين نقيصه به وسيله نصب مجتهدان بر مقام قضاوت برطرف شده است. اكنون اين بحث پيش مى آيد كه دلائل وجود منصب قضاوت براى فقيهان چيست؟ در اين مورد دلائل گوناگونى هست كه به برخى اشاره مى كنيم:

1. مقبوله عمربن حنظله

در ميان دلائل مختلف مقبوله عمربن حنظله شاهد خوبى است. در اين حديث، امام صادق (عليه السلام) از باب مقدمه درباره قاضيان سوء سخن مى گويد و مى فرمايد: شيعيان نبايد به قضات رسمى، كه به وسيله خلفاى جور منصوب مى شوند مراجعه كنند و آنان طاغوتان زمانند كه بايد نسبت به آنان كفر ورزيد.

در اين موقع عمربن حنظله كه راوى حديث است مى گويد: