شرط نيست حتى پس از درگذشت او قرآن مى تواند منذر و بيم دهنده باشد. اگر حيات نبى در حجيت قول او شرط نباشد، حيات راوى به طريق اولى شرط نيست.

ولى مى توان از استدلال به نحو ديگر نيز پاسخ گفت: اين آيات و روايات كه زنده بودن بيم دهنده را شرط مى داند ناظر به
حجيّت قول راويانى است كه در ميان آنان اختلاف در نقل و رأى نباشد اما صورت اختلاف در رأى، مشمول اين آيات و روايات نيست در حالى كه محل بحث جائى است كه ميان فقيهان ميت و حىّ اختلاف نظر باشد.در اين صورت چگونه مى توان گفت كه
قول ميت حجت است در حاليكه آيات ناظر به صورت عدم تعارض است.

2 . سيره عقلاء

عقلاى جهان در مشكلات علوم به دانشمندان آن علوم مراجعه مى كنند خواه زنده و خواه غير زنده; همه فقيهان از كتابهاى لغت و تفسير بهره مى گيرند در حالى كه مؤلفان آنها قرنها است كه رخت از اين جهان بسته اند.

پاسخ: درست است كه در مشكلات علوم سيره بر اخذ دانش از حىّ و ميت است ولى در باب احكام شرعى، سيره شيعه
بر تقليد از حىّ است و با وجود سيره دوم نمى توان به سيره اول