فعل و يا قول بر اثر استحكام و قدرتى است كه فعل و قول قاضى دارد، كه به هرج و مرج و نابسامانى پايان مى بخشد.

نتيجه بحث اين كه: هر نوع كارى كه حالت اتقان، استحكام و قطعيت و ضرورت به خود بگيرد و از تزلزل و تردد پيراسته باشد «قضا>» ناميده مى شود.

بررسى لفظ قدر

قدر، همان طور كه از موارد استعمال آن استفاده مى شود، به معناى حد و اندازه است. اين لفظ در قرآن در اين معنا زياد استعمال شده است مانند:

(أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَالَتْ أَوْدِيَةٌ بِقَدَرِهَا...);[1]

از آسمان آب نازل كرد سيلاب در دره ها به اندازه خود جريان يافت.

(... قَدْ جَعَلَ اللهُ لِكُلِّ شَيءْ قَدْرًا);[2]

خداوند براى هر چيزى اندازه و حدى تعيين نموده است.

(وَ اللهُ يُقَدِّرُ اللَّيْلَ وَ النَّهَارَ);[3]

خداوند شب و روز را اندازه گيرى و تعيين مى كند.