3.(مَا أَصَابَ مِنْ مُصِيبَة فِي الأَرْضِ وَ لاَ فِي أَنْفُسِكُمْ إِلاَّ فِي كِتَاب مِنْ قَبْلِ أَنْ نَبْرَأَهَا إِنَّ ذَلِكَ عَلَى اللهِ يَسِيرٌ);[1]

هيچ مصيبتى در روى زمين يا در جان هاى شما پيش نمى آيد، مگر آن كه پيش از آفرينش آن از سوى ما در كتابى نوشته شده است. اين كار براى خدا آسان است.

صدوق به سند خود در خصال از اميرمؤمنان(عليه السلام) نقل مى كند كه آن حضرت فرمود: انسانى ايمان حقيقى نمى آورد، مگر آن كه به چهار چيز ايمان داشته باشد:

1. يگانگى خدا;

2. رسالت من;

3. رستاخيز بعد از مرگ;

4. تقدير الهى.[2]

البته در اين آيات، افعال انسان، هر چند به روشنى، مطرح نشده كه متعلق قضا و قدر است، ولى از بررسى مجموع به دست مى آيد كه در جهان آفرينش همه چيز به تقدير و قضاى الهى بوده و همگان، قبل از پيدايش در كتاب محفوظى نوشته شده است.