بهره گيرى صحيح محروم است و جزيك مشت صداى ممتد چيزى به گوش او فرو نمى رود.

اكنون برگرديم آيه را تطبيق كنيم .

(مَثَلُ الَّذِينَ كَفَرُوا كَمَثَلِ الَّذِي يَنْعِقُ).

با توجه به تقريرى كه از مثل كرديم كلمه اى در آيه مقدر است و آن

«مثلك مع الذين كفروا» يعنى موقعيت تو اى رسول خدا در برابر كافران بسان موقعيت چوپان فريادگر است كه داد و فرياد مى كند ولى گله از داد و فرياد او جز سر وصدا چيزى نمى فهمد.

در اين جمله به دو ركن نخست چنين اشاره شده است.

الف: مثلك.

ب: كمثل الذي ينعقُ.

و به دو ركن ديگر با جمله هاى ديگر اشاره شده است يعنى:

الذين كفروا.

بما لا يسمع الا دعاء ونداء.

از آنجا كه گروه مشركان از ابزار شناخت بهره نمى گيرند قرآن آنها را حكماً كر و لال و كور مى خواند زيرا فرقى با فاقدان اين ابزار شناخت ندارند، اگر فاقدان ابزار شناخت راهى به حقيقت ندارند آنان نيز به خاطر عدم بهره گيرى از ابزار شناخت درنتيجه با آنها يكسانند.

در پايان يادآور مى شويم تفسيرى كه ما انتخاب كرديم طبرسى [1] آن را