(فَنَفَخْنَا فِيهَا مِنْ رُوحِنَا)وهمگى مى دانيم كه «فيها» ضمير مؤمنث است كه طبعاً مرجع ضمير خود مريم خواهد بود.

در حالى كه در آيه بحث كه به عنوان مثل مطرح است از مريم باضمير مذكر «فيه» ياد مى كند مى فرمايد: (فَنَفَخْنَا فِيهِ مِنْ رُوحِنَا). اكنون بايد ديد علت اين تفاوت چيست.

گاهى گفته مى شود كه ضمير در سوره انبيا به مريم وضمير در سوره «تحريم» به عيسى برمى گردد حتى آن گروه از قراء كه در سوره «تحريم» به جاى «فيه»، «فيها» خواندند مى گويند ضمير «فيها» به عيسى برمى گردد، البته به اعتبار «نفس» كه يكى از مؤنثات سماعيه به شمار مى رود.

ولى اين پاسخ صحيح نيست وهر دو آيه در مقام مدح وستايش مريم است، وهر دو آيه يك هدف را تعقيب مى كند وبايد در فكر پاسخ ديگرى بود كه چرا به جاى «فيها» در سوره حشر «فيه» فرموده است.

سرانجام قرآن مريم را با دو صفت بزرگ ياد مى كند.

1. تصديق كننده شرايع الهى وكتابهاى نازل از جانب او چنان كه مى فرمايد: (وَ صَدَّقَتْ بِكَلِمَاتِ رَبِّهَا وَ كُتُبِهِ وَ كَانَتْ مِنَ القَانِتِينَ). ومراد از كلمات شرائع پشتيبان است ومراد از كتب كتابهاى آسمانى است.

2. او را مطيع وخاضع معرفى مى كند ودر حقيقت مريم در درجه بالايى او تقواى الهى داشت كه هرگز خدا را مخالفت نمى نمود.

در اين بخش «مشبه»، زنان مؤمن است كه در پرتو تعاليم الهى به مقام والايى رسيدند.

مشبه به: آسيه ومريم دختر عمران است.