مقابل منطق رسولان وفردى از قوم خود، سرافكنده وشرمنده بودند، بسان جاهلان كه هرگاه محكوم مى شوند، از منطق زور بهره مى گيرند، ناگهان بر سر فرد چهارم ريختند واو راكشتند; واز اين طريق به رسولان فهماندند كه اگر آن نيز به تبليغ خود ادامه دهند، سرنوشت آنان، باسرنوشت اين فرد، يكسان خواهد بود.

واكنش جهان در مقابل اين عمل ننگين

كشتن يك فرد بى گناه آن هم به يك معنى خويشاوند، در مقابل در برابر دعوت به توحيد، بسيار ناجوانمردانه بود، مسلّماً جهان در مقابل مظلوميت اين فرد وستمگرى مردم انطاكيه ساكت نخواهد نشست.

نخستين عكس العمل اين شد كه كه به اين فرد گفته شد كه وارد بهشت شود چنانكه مى فرمايد: (قِيلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ): «به او گفته شد: وارد بهشت شو».

او پس از ورود به بهشت به قوم خود چنين پيام داد:

(يَا لَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُونَ *بِمَا غَفَرَ لِي رَبِّي وَ جَعَلَني مِنَ الْمُكْرَمِينَ).

«اى كاش كسانى كه به كشتن من دست زدند، مى دانستند كه خدايم مرا بخشيد وگرامى داشت».

اين بود عكس العمل جهان در برابر اين مؤمن فداكار.

وامّا عكس العمل جهان در باره ستمگران ـ كه در حقيقت سنّت خداست ـ، اين بود كه به آنان مهلت نداد وبه يك صيحه وصداى جانكاه همگان را خاموش كرد. نه ارتشى از آسمان فرستاد ونه كارى ديگر انجام داد، بلكه از همين سنتهاى طبيعى بهره گرفت، چنانكه مى فرمايد: