مى كردند، ابطال كرده، كه اين تكيه طاه جاودانه و پيوسته نيست. به همين زودى به دست فنا سپرده مى شود و از ميان مى رود، ولى آن كس كه به خدا و روز ديگر مؤمن باشد، حيات جاودانه اى در سراى ديگر خواهد داشت و در اين جهان، نيز با زندگى آبرومندى روبرو خواهد بود. اينك بيان مثل:

دو برادر بودند، پدر آنان فوت كرد و اموال زيادى را به ارث نهاد. برادر مؤمن، سهم خود را گرفت و قسمت اعظم آنها را در راه خدا صدقه داد و براى خود نيز مقدارى حفظ كرد كه با آن مى زيست، ولى برادر ديگر، با آن ثروت دو باغ خريد و در ميان دو باغ مزرعه عظيمى بود چنانكه از وسط آن دو نهر آب عظيمى مى كذشت.

منطق برادر مشرك

قرآن منطق او را در چند فراز چنين نقل مى كند:

1. من از نظر ثروت و اولاد بر تو برترى دارم (أَنَا أَكْثَرُ مِنْكَ مَالاً وَ أَعَزُّ نَفَرًا) .

2. من فكر نمى كنم كه اين باغ تا ابد نابود شود (وَ دَخَلَ جَنَّتَهُ وَ هُوَ ظَالِمٌ لِنَفْسِهِ قَالَ مَا أَظُنُّ أَنْ تَبِيدَ هَذِهِ أَبَدًا).

3. من فكر نمى كنم رستاخيزى بر پا شود: ( وَ مَا أَظُنُّ السَّاعَةَ قَائِمَةً).

4. بر فرض اين كه قيامتى باشد، جايگاهى بهتر از اين خواهم داشت: (وَ لَئِنْ رُدِدْتُ إِلَى رَبِّي لَأَجِدَنَّ خَيْرًا مِنْهَا مُنْقَلَبًا).

منطق برادر مؤمن

برادر مؤمن او را چنين نصيحت كرد و منطق او اين بود: