دعوت بنى هاشم به بيعت

تحصّن بنى هاشم و جمعى از شخصيت هاى بزرگ اسلامى، مانند مقداد و سلمان و ابوذر و عبادة بن صامت و ابن تيهان و حذيفه و عمّار و زبير، خاطر خليفه را سخت آزرده كرده بود و مى دانست كه با اعتصاب آنان، پايه هاى خلافت، محكم نمى شود. مغيرة بن شعبه، ( كه پرونده سياهى در دوران جاهليت داشت، بعدها عضو مؤثر دستگاه خلفا و مخصوصاً دربار معاويه گشت ) ، پيشنهاد كرد كه با ايجاد اختلاف ميان بنى هاشم مى توان بر آنها پيروز شد، شما با عموى پيامبر(صلى الله عليه وآله) عباس ملاقات كنيد و براى او فرزندانش، سهمى از خلافت در نظر بگيريد و از اين راه، ميان او و على بن ابى طالب(عليه السلام) جدايى افكنيد، پيشنهاد مغيره، مورد تصويب اعضا، قرار گرفت، همگى راه خانه عباس را پيش گرفتند و بر او وارد شدند، ولى نقشه مغيره نتيجه بخش نبود، و با هشيارى عموى پيامبر(صلى الله عليه وآله)، نقشه آنان، نقش بر آب شد. او در مقابل پيشنهاد آنان چنين گفت:

«اگر موضوع خلافت به خود مردم واگذار شده و خود مردم بايد رهبر خويش را انتخاب كنند، پس شما چگونه بدون اطلاع جمعيّت عظيم مسلمانان براى اين منظور انتخاب شده ايد و اگر اين مقام را از رسول خدا به ارث برده ايد، بايد بدانيد كه ما به اين مقام