لحظات حساس

پس از سخنرانى ابوبكر، لحظه حساس فرا رسيد. چيزى كه سبب شد حزب نيرومند انصار، لطمه بخورد، اين بود كه شخصيتى از آنان «تز» نامعقول دو رئيسى را مطرح كرد و از همين جهت، انصار، به نوعى در موضع انفعال قرار گرفتند. اين مرد ساده، حباب بن منذر بود. پس از يك سخنرانى گفت: ا گر مهاجران اصرار ورزند كه امير از آنان باشد، چه بهتر اميرى از مهاجران، و اميرى از انصار برگزيده شود.

هنگامى كه حباب بن منذر از خزرجيان چنين نظرى را مطرح كرد، سعد بن عباده كه مرد هوشيارى بود، با كمال تأسف گفت: اين آغاز شكست است و به حق آغاز شكست بود.

در اين هنگام، عمر بن خطاب تز نامعقول دو رئيسى را با شديدترين لحن محكوم كرد و گفت: هرگز دو شتر را نمى توان به يك ريسمان بست، هرگز عرب زير بار شما نمى روند و شما را براى خلافت نمى پذيرند، در صورتى كه پيامبر آنها از غير شماست. كسانى بايد زمام خلافت را به دست بگيرند كه نبوّت در خاندان آنها بوده است.

در اين هنگام ابوبكر احساس كرد كه در ميان انصار، وحدت كلمه از ميان رفته است. فرصت را مغتنم شمرد و فوراً دو نفر را