ندهند».[1] روى سخن در اين جا تجليل از انصار بود كه بتواند عواطف آنان را جلب كند.

ايجاد تنش در ميان جبهه متحد و انصار

او در فراز بعد از گفتار خود خواست وحدت كلمه انصار را
به تفرقه و دودستگى دچار سازد از اين جهت گفت:ميان اين دو قبيله معروف شما «اوس» و «خزرج» خونهايى ريخته و افرادى كشته شده اند، و زخم هايى غير قابل جبران پديد آمده است
كه هرگز فراموش شدنى نيست، هرگاه يك نفر از شما خود را براى خلافت آماده كند و انتخاب شود، مانند آن است كه خود را ميان دهان شير افكنده و سرانجام ميان دو فك مهاجر و انصار
خُرد مى شود».[2]

ناگفته پيدا است وى در سخنان خود، گذشته از اين كه خواست هر دو گروه را از خود، راضى سازد، و قلوب همه را به دست آورد، كوشش كرد، به طور غير مستقيم به آتش اختلاف دامن زند و وحدت كلمه نظر انصار را از بين ببرد.