ترديدى وجود ندارد، پيرامون شورى دو آيه در قرآن[1] و روايات متعددى وارد شده است، ولى سخن در اينجاست كه آيا شورا، اساس حكومت اسلامى را تشكيل مى دهد؟! طرفداران گزينش خليفه از طريق شورى بر دو آيه تكيه مى كنند:

آيه نخست

(فَبَِما رَحْمَة مِنَ اللهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَ شَاوِرْهُمْ فِي الأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللهِ إِنَّ اللهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ).[2]

«به خاطر لطف و رحمت خدا بر آنان نرم شدى. اگر سخت و سنگدل بودى، از اطراف تو پراكنده مى شدند. پس آنان را عفو كن و براى آنان استغفار كن و در امور با آنان مشورت كن. آنگاه كه تصميم گرفتى بر خدا توكل كن كه خدا متوكلان را دوست دارد».

آنان مى گويند: پيامبر مأمور به مشورت در امور شده است و اين در حقيقت يك دستور جامع براى همه مسلمانان است. ما هم