وحدت اسلامى و واقع گرايى

وحدت اسلامى و واقع گرايى

وحدت اسلامى، يكى از پايه هاى اساسى جامعه اسلامى است. قرآن مجيد، گروه هاى متفرّق و پراكنده را به سان كسى مى داند كه در ميان چاه قرار گرفته كه مرگ قطعى در كمين اوست و تنها راه نجات او اين است كه به ريسمانى چنگ بزند و از چاه بيرون آيد. امّت متشتت و متفرق نيز با چنين سرنوشتى روبروست مگر اين كه به حبل الله وحدت تمسك جويند و مشتركات را پايه وحدت قرار داده و در مسائل اختلافى، به بحث و گفتگوى برادرانه بنشينند. اگر به نتيجه واحدى رسيدند، چه بهتر بر مشتركات آنان افزوده شده، و اگر نرسيدند، هر كدام بر رأى و نظر خود باقى بماند، امّا ريسمان وحدت ضعيف و ناتوان نشود و به قول شاعر عرب:

نحن بما عندنا و أنت بما *** عندك راض و الرأى مختلف

روى اين اساس، بحث هاى تاريخى براى كشف حقيقت، دور از تعصّب يكى از پايه هاى تحكيم وحدت اسلامى است. گروه