بعد حركت كنند.

رسول گرامى مى دانست كه از اين بيمارى كه در پيش دارد به لقاءالله خواهد پيوست و مى خواست بعد از درگذشت او مدينه از چنين شخصيت هاى جنجالى خالى شود و خليفه واقعى مسلمانان بر سر كار آيد. در اين مورد ياران رسول خدا، كه انسان فكر مى كند همگان تسليم او بودند، مخالفت هايى انجام دادند به اين ترتيب:

1. فرماندهى اسامه را نپذيرفتند و ادعا كردند كه با وجود سالخوردگان نبايد جوانى فرمانده سپاه باشد.

پيامبر از اعتراض آنان، آگاه شد. از خانه بيرون آمد و به آنان گفت: چرا درباره فرماندهى اسامه اشكال تراشى مى كنيد و قبلاً نيز درباره پدر او چنين اعتراض داشتيد؟ به خدا سوگند هم پدر شايستگى اين مقام را داشت و هم فرزند او و سپس با جمله هايى مانند: «جهّزوا جيش أسامة»، «انفذوا جيش أُسامة»، «أرسلوا بعث أسامة» آنها را به اين كار ترغيب كرد.

2. با اينكه پيامبر تأكيد فراوان بر اعزام سپاه اسامه داشت،
ولى وقتى خبر شدّت بيمارى پيامبر به لشكرگاه رسيد، اكثر آنان
از رفتن خوددارى نموده و به مدينه بازگشتند، و تصميم گرفتند
كه به كلّى سفر خود را لغو كنند. شهرستانى نقل مى كند كه
چون پيامبر از تخلف آنان آگاه شد و گفت:«جهّزوا جيش اسامة