كثافت و قذارت است خواه به صورت محسوس و آشكار. مانند خون و ميته و گوشت خوك و يا به صورت معنوى و نامحسوس، مانند بت و قمار و كافر كه چه بسا از نظر ظاهر تميز و نظيف باشند ولى با توجه به مفاسدى كه در استعمال قمار و نيايش بت و عقايد كافر وجود دارد، همه اين موضوعات «رجس» خوانده شده اند.

شكى نيست كه مقصود از آن در آيه ى مورد بحث «قذارت» ظاهرى و آلودگى حسى نيست، بلكه مقصود پليدى هاى معنوى است كه در افراد كافر و عاصى وجود دارد و آن جز «گناه» و نافرمانى چيز ديگرى نخواهد بود و پاكى انسانى از اين نوع قذارت ها و پليدى ها، ملازم با عصمت و پيراستگى از گناه مى باشد.

گواه اين مطلب جمله (وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً) كه به عنوان تأكيد جمله قبل (لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ)وارد شده و همين جمله در قرآن در مورد پاكى از گناه و پيراستگى از خلاف به كار رفته است مانند:

(إِنَّ اللّهَ اصْطَفيكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفيكِ عَلى نِساءِ الْعالَمينَ).[1]

«خدا تو را (اى مريم!) برگزيد و پاكيزه گردانيد و نسبت به زنان ديگر برترى بخشيده است».

اين تطهير جز پاكى از پليدى هاى روحى و قذارت هاى معنوى كه ملازم با عصمت است چيز ديگرى نيست.

البته«تطهير» داراى مراتب و درجاتى است و همه مراتب آن ملازم با عصمت نيست، چنان كه قرآن مجيد درباره ى مسجد قبا و نمازگزاران در آن