چنانكه شاعر آن دوره مى گويد:

يا ليتَ جورَ بنى مروان دامَ لنا *** وليتَ عدلَ بنى العباس فى النار

اى كاش ستم مروانيان ادامه مى يافت *** و دادگرى عباسيان به جهنّم مى رفت

نخستين خليفه عباسى

نخستين خليفه آنان عبدالله بن محمد بن على بن عبدالله بن العباس بن عبدالمطّلب بن هاشم ملقب به سفاح و مكنى به ابو العباس است. وى در سال 108 و به قولى 104 ديده به جهان گشود و در سال 132 به قدرت رسيد و در سال 136 به بيمارى آبله درگذشت و خلافت را به برادرش ابوجعفر منصور سپرد. شما از لقب سفّاح يعنى خونريز و خونخوار، موقعيت زمان او را درك مى كنيد كه چقدر انسانها به دستور او به دم شمشير سپرده شدند و جان خود را از دست دادند.[1]

سيوطى مى نويسد:

و كان السفّاح سريعاً إلى سفك الدماء فاتّبعه فى ذلك عمّاله فى المشرق و المغرب.[2]

«سفاح در خونريزى شتاب مى كرد و نمايندگان او نيز در شرق و غرب جهان اسلام چون او عمل مى كردند».