حكومت سفيانيان و خيرالقرون

شكى نيست كه در سه قرن نخست اسلامى حتى پس از آن، كارهاى مفيد و سودمندى انجام گرفته و نور اسلام مرزهاى جغرافيائى را در هم نورديده، و بخش بزرگى از كره زمين، به نور اسلام روشن گرديد است و اگر پيامبر گرامى(صلى الله عليه وآله) فرموده است سه قرن، بهترين آنها است قطعاً بدين معنى است.

ولى سخن در استوارى استدلال سلفيها با اين حديث براين است كه مردمان آن زمان، همگى انسان هاى پاك و دور از عصيان و گناه بوده اند و بايد در تشخيص حق و باطل به آنان مراجعه شود.

ما اين موضوع از منظر بررسى مى كنيم

عصر امويان از سال 41 شروح شد و تا سال 132، ادامه يافت. در اين روزگار، جناياتى وحشتناك انجام گرفته كه روى انسانيت را سياه كرده است.

ريشه جنگهاى جمل و صفين و نهروان، سياست مكارانه معاويه بود كه سبب شد خون هزاران تن از مسلمانان ريخته شود و سرانجام، شالوده حكومت امويان استوار گردد و تا حدود 80 سال، ادامه يابد يكى از جنايات دوران او كشتن شخصيتهاى والايى از صحابه و تابعان است كه تنها به جرم دوستى على (عليه السلام) به قتل رسيدند و برخى را در اين جا نام مى بريم: