به حال خود، رها كنند و تا ابوبكر بر مسند خلافت بود. او در نماز حاضر نمى شد. و در آغاز خلافت عمر محيط را براى خود، ناامن ديد، مدينه را ترك كرد، به شام رفت. در سال 15 هجرى در آنجا به صورت مرموزى كشته شد. و قتل او را به گردن جنيان انداختند.[1]

2. هجوم به خانه وحى

در اين عصر طلايى و روزگار درخشان!!! بنى هاشم از بيعت خوددارى كردند، حتى گروهى از غير بنى هاشم مانند مقداد و سلمان، و ابوذر، و عبادة بن صامت و ابن تيهان و حذيفه و عمار و زبير از بيعت امتناع جستند، سرانجام همگى در خانه فاطمه متحصن شدند. دستيار خليفه تصميم گرفت كه خانه فاطمه(عليها السلام) را به آتش بكشد.

پس از كشمكشهايى عمر با گروهى، روانه خانه فاطمه شد و در خانه را زد. هنگامى كه دخت پيامبر صداى مهاجمان را شنيد، پشت در با صداى بلند، ناله كرد و گفت: پدرجان! اى پيامبر خدا! پس از درگذشت تو، از دست فرزند خطاب(عمر) و فرزند ابى قحافه (ابوبكر) چه ها كه كشيديم! ولى عمر و همراهانش برگرفتن بيعت از على و ديگر افراد بنى هاشم اصرار مىورزيدند، و به هر قيمتى بود، در خانه را گشودند و على(عليه السلام) را از خانه بيرون آورده و