عمربن خطاب مى گويد پس از تلاوت اين آيه به وسيله ابى بكر تكان خوردم، گويا چنين آيه اى را تا آن زمان نشنيده بودم.[1]

انسان باور نمى كند مردى كه بيش از ده سال با پيامبر به سر برده، درباره مرگ او شك و ترديد كند يا نداند كه مرگ. يكى از سنتهاى الهى است. به احتمال قوى وى اين شبهه را افكند تا مسلمانان در باره وصى پيامبر و جانشين او نينديشند و لذا هنگامى كه ابوبكر به جمع پيوست، از اين ادّعا، دست برداشت.

6. شورش سقيفه

اين نوع اختلافات و درگيريها مربوط به عصر رسول خداست و اگر به عصر، پس از رحلت پيامبر(صلى الله عليه وآله)بنگريم، خواهم ديد دامنه خلاف و نزاع و جدال و جنگ و خونريزى، بسيار گسترده است. و هرگز مردم اين سه قرن در مدينه فاضله به سر نمى بردند، بلكه همان سنتهاى قبيله اى و عشيره اى بر آنها حاكم بود، هر چند در ميان اين جمعيّت ناهمگون، برخى انسانهاى والا نيز مى زيستند كه به سان دانه هاى گندم در انبار پر از كاه به چشم نمى آمدند. اينك به داستان عبرت انگيز سقيفه، مى پردازيم:

در حالى كه پيكر پاك پيامبر هنوز روى زمين بود، و مسلمانان