دستور داد كه هرگاه گزارشى از سوى فاسقى رسيد، درباره آن تحقيق كنيد تا مطلب روشن شود.[1]

3. فرار از ميدان جنگ و جهاد

برخى از آيات، حاكى است كه برخى از همين صحابه اسوه و الگو، در لحظات حساس سرنوشت ساز، ميدان جهاد را ترك كرده اند، و پيامبر و ياران با وفاى او را به حال خود، رها كرده اند، چنانكه مى فرمايد:

(يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا زَحْفًا فَلاَ تُوَلُّوهُمُ الأَدْبَارَ).[2]

«اى كسانى كه ايمان آورده ايد، هنگامى كه با انبوه كافران در ميدان روبرو شديد. به آنها پشت نكنيد».

ابن هشام، مى نويسد: پيامبر آنان را به خاطر فرار توبيخ كرد. او هر چه آنها را صدا مى زد، به صداى او توجه نمى كردند. چنانكه مى فرمايد:

(إِذْ تُصْعِدُونَ وَ لاَ تَلْوُونَ عَلَى أَحَد وَ الرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ فِي أُخْرَاكُمْ).[3]