از سابقين پيروى كنند و عقايد و اعمال آنان، الگو باشد، طبعاً بايد در خود پيشگامان نيز اين دو شرط تا پايان عمر باشد و در غير اين صورت، نمى توانند الگو براى طبقات بعدى باشند زيرا شرط «احسان» در تابع، فرع به وجود آن در متبوع است.

از مجموع آيه استفاده مى شود كه پيشگامان از مهاجر و انصار و گروه سوم، همگى الگو هستند به شرط اينكه مسأله احسان و نيكى در ايمان و عمل، تا پايان عمر استمرار داشته باشد و اين همان عقيده شيعه است كه صحابه و تابعان تافته جدابافته اى نيستند، بلكه از احترام خاصى برخوردارند به شرط آن كه تا پايان عمر در صراط مستقيم گام بردارند. بنابراين اگر تاريخ بر انحراف برخى گواهى داد ديگر آن فرد، يا گروه نمى تواند اسوه و الگو براى مسلمانان باشد.

3. آيه بيعت رضوان

(لَقَدْ رَضِىَ اللّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبَايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ مَا فِي قُلُوبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّكِينَةَ عَلَيْهِمْ وَ أَثَابَهُمْ فَتْحًا قَرِيبًا).[1]

«خداوند از مؤمنانى كه در زير آن درخت يا تو بيعت كردند. راضى و خشنود شد، خدا آنچه را در درون قلب آنها (از صداقت و ايمان)