به اهل حديث، كتاب «الابانه» را نوشت و اعلام كرد كه عقايد اهل حديث، در اين كتاب در چند بند آمده است. در همان زمان، محمد بن جعفر طحاوى (م321) عقيده اهل حديث را در كتاب خود به نام «العقيدة الطحاويه» آورده است، در حالى كه مؤلف آن با آنچه كه اشعرى در اين مورد نوشته در سيزده مسأله اختلاف دارد.[1]

اين اختلاف به خاطر آن است كه طحاوى تحت تأثير مكتب ابوحنيفه و دو شاگر او ابويوسف و محمد بن حسن شيبانى بوده است.

باز، در همان دوره، محمد بن محمود ماتريدى سمرقندى (م 330) در شرق اسلامى كه خود را پيروان سلف صالح معرفى مى كند، كتابى درباره عقايد اهل حديث نوشت و در آن در 10 مسأله با اشعرى مخالفت ورزيد.[2]

با اين شكاف هاى موجود در تنظيم عقايد سلف، چگونه مى توان آن را مذهب مشخصى تلقى كرد، در حالى كه هر يك از اين سه نفر به اضافه آن چه كه عبدالله بن احمد بن حنبل در كتاب «السنّة» آورده است، آهنگ هاى مختلف و كوبنده يكديگر را دارند؟!