بنابراين، محور حق و باطل، سيره و روش «سلف» است و فساد و جهل و ضلالت در پيروى از جانشينان آنان است و معنى آن، اين است كه آنچه كه در سيصد سال نخست بوده و رخ داده، بر حق بوده و آنچه كه بعد از سيصد سال تا عصر حاضر، انجام گرفته، همگى بر باطل است.

آنان بر مدعاى خود كه محور حق و باطل، روش وانديشه هاى علما و دانشمندان و محدثان سه سده نخست هست. با حديثى از پيامبر، استدلال مى كنند كه پيامبر گرامى فرمود:

«خيرُ الناس قرنى، ثمّ الذينَ يَلُونهم، ثمّ الذين يلُونهم، ثُم يجيء أقوامٌ تسْبقُ شهادةُ أحدِهم يمينَه ويمينُه شهادتَه».[1]

«بهترين مردم، مردم زمان من هستند، سپس گروهى كه پس از آنان مى آيند، آن گاه كسانى كه در مرتبه بعدى هستند، سپس مردمى مى آيند كه شهادت و سوگند آنان ارزشى ندارد».

و اين مطلب در حديث ديگر نيز آمده است:

«خيركم قرني ثم الذين يلونهم، ثم الذين يلونهم، قال عمران: لا أدري أذكر النبي(صلى الله عليه وآله وسلم) بعدُ قرنين أو ثلاثة، قال النبي: إن بعدكم قوماً يخونون ولا يُؤتمنون ويشهدون ولا يستشهدون ويَنذرون ولا يفون ويظهر فيهم السمن».[2]