فصل پنجم

پاسدارى از آموزه هاى نبوى و خيرالقرون

آموزه هاى نبوى كه از آن به احاديث و روايات رسول(صلى الله عليه وآله)تعبير مى شود، ارزشمندترين يادگار پيامبر پس از قرآن مجيد است و به سان قرآن، بزرگترين منبع براى بهره گيرى در قلمرو و اصول و معارف و احكام مى باشد. شايسته بود زمامداران اسلامى، با چنگ و دندان، آنچه را كه از پيامبر شنيده و ديده بودند. از آن حفاظت كنند و منتشر سازند،

ولى سوكمندانه خلافت اسلامى از نوشتن حديث پيامبر و حتى از بازگويى گسترده آن جلوگيرى كرد و حتى برخى احاديثى را كه نوشته شده بود، در حضور جمعى به آتش كشيد. شايد شما در شگفت بمانيد كه با ارزشمندترين يادگار پيامبر چنين معامله اى انجام گرفت ولى تاريخ به روشنى آن را بازگو مى كند. حتى به اين كار اكتفا نكردند و از لسان رسول خدا نقل كردند كه فرمود: جز قرآن چيزى از من ننويسيد. احمد در مسند خود نقل مى كند كه پيامبر فرمود:

«لاتكتبوا عنّى و من كتب عنّى غير القرآن فليمحه»:[1]