جدا سازى حكم اين دو صورت كليد تفسير آيات سه گانه اى است كه دانشمندان اسلامى با آنها به استوارى « طلب شفاعت» استدلال كرده اند.

وبه ديگر سخن: هرگاه كسى خدا را نافرمانى كند وبه حضور ولى او برسد بايد به او بگويد:«يا وَلِىَّ اللّهِ اِسْتَغْفِرْ لِى...» اى ولى الهى در حق من از خدا طلب مغفرت كن ولى هرموقع حق فردى را از بين ببرد ( نه حق خدا را) در اين صورت بايد به حضور خود آن فرد برسد و بگويد « اغفر لى» مرا ببخش. نه به حضور ولى الهى. صورت نخست، طلب شفاعت است و دومى ارتباط به آن ندارد .

آرى اگر تجاوز به حقوق افراد، ملازم با نافرمانى خدا باشد در اين صورت براى جبران قسمت دوم مى تواند اولياء الهى را شفيع خود قرار دهد و از آنها طلب شفاعت كند.

حالا بايد ديد آنچه در اين آيات سه گانه وارد شده است، مربوط به « حق اللّه» است يا مربوط به « حق الناس» هرگاه جمله وارد در اين آيات، به صورت « استغفر لنا» باشد قطعاً مربوط به « حق اللّه» بوده و چنين درخواستى، در خواست شفاعت از اولياء الهى خواهد بود، ولى اگر جمله وارد در آيه، جمله « اغفر» و نظائر آن باشد، قطعاً مربوط به « حق الناس» بوده و ارتباطى به طلب شفاعت نخواهد داشت و تفاوت اين دو لفظ از نظر معنى بر افراد آگاه از لغت عرب مخفى و پنهان نيست.

اكنون لازم است كه نخستين آيه را مطرح كنيم، آنگاه به سخن نويسنده گوش دهيم كه چگونه آيه را از مجراى صحيح آن، منحرف كرده است.

آيه نخست:

( قالُوا يا اَباناَ اسْتَغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا اِنّا كُنّا خاطِئِينَ قالَ سَوْفَ اَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي اِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ) ( يوسف، آيه 97 ـ 98).

« فرزندان يعقوب گفتند: پدرجان در باره گناهان ما از خدا طلب آمرزش كن ما خطا كار بوديم، يعقوب گفت به همين زودى از خدايم براى شما طلب آمرزش مى كنم او بخشنده و رحيم است.