تعبيرات مقدس مآبانه اى ساحت مقدس حضرت زهرا (عليها سلام) را از خطبه مزبور مبرا و منزه سازد ما تصور مى كنيم كه بيش از اين نبايد در باره خطبه ملكه جهان سخن بگوئيم زيرا تا علل تشكيك از بين نرود هرچند ما ده ها سند و مدرك نشان دهيم باز تشكيك كننده در ترديد و شك خود باقى خواهد ماند چه بهتر به تفسير خود آيه بپردازيم:

آيـه مورد بحـث در اعصار گذشته مدرك علماء شيعه بوده تا آنكه نوبت به فخر رازى( امام المشككين) رسيد، از آنجا كه روش او در تحليل كليه مباحث، خدشه و ايراد است از اين نظر در اسـتدلال بـه آيه، بر ارث بردن سليـمان از داود خدشه نموده [1]. ونويسنده تفسير « آيات مشكله» با آب و تابى شبهه رازى را به نام خود قلمداد كرده است و بعد از هشت قرن سخنى را كه پاسخ آن داده شده است زنده نموده و به رخ اين و آن مى كشد.

مـا قبلاً دلالـت آيـه را بر اين كه سليمان، از داود، ارث مالـى برد، روشـن مى سازيم آنگاه به شبهات نويسنده پاسخ مى گوئيم:

شكى نيست كه مقصود از آيه اين است كه سليمان مال را از داود به ارث برد.

تصور اين كه مقصود، « وراثت در علم و دانش» است از دو نظر مردود است:

اولا: لفظ « ورث» در اصطلاح همگان، همان ارث در اموال و حقوق است و تفسير آن به وراثت در علم يك نوع تفسير به خلاف ظاهر است كه بدون قرينه قطعى صحيح نخواهد بود.

ثانياً: علوم الهى موهبتى است اكتسابى و وراثتى نيست و خداوند به هركسى بخواهد آن را مى بخشد از اين جهت، تفسير وراثت با اين نوع علوم و معارف و مقامات و مناصب تا قرينه قطعى دركار نباشد، صحيح نخواهد بود زيرا پيامبر بعدى نبوت و علم را از خدا مى گيرد نه از پدر، و اگر هم در اين مورد لفظ « وراثت» به كار