نمى كشد كه بر آن پيروز مى شوند و وضع، به همان حال نخست باز مى گردد.

قرآن سخن كافران را در اين باره براى ما نقل مى كند چنانكه مى فرمايد:

( اَمْ يَقُولُونَ شاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ) ( طور، آيه 30).

« بلكه آنان مى گويند كه او ( پيامبر) شاعرى است و ما انتظار مى بريم كه او دچار حوادث روزگار گردد واز دنيا برود».

اين آخرين نقشه اى بود كه كافران به آن اميدوار بودند، ولى روزى كه رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) وصى خويش و رهبر مسلمانان را پس از خود تعيين نمود، آن روز، روزى بود كه شبحى از ترس و يأس بر فراز زندگى مشركان سايه افكند و طمع آنان از بين رفت، در آن روز علاوه بر اينكه يأس سراسر زندگى آنان را فرا گرفت، آئين اسلام به صورت يك دين اساس دار و قابل بقاء در آمد، و يا تحكيم و تثبيت علل استقرار وبقاء يعنى تعيين رهبر، دين تكميل گرديد و با در نظر گرفتن اين مطلب، جمله هاى قسمت دوم باهم كاملاً مربوط و متناسب مى گردد وروز تحقق اين دو حادثه معين مى شود.

نظريه نويسنده تفسير:

حاصل نظريه ايشان اين است كه مقصود از « اليوم» همان روزى است كه احكام الهى به وسيله آيه « اليوم احل لكم الطيبات» بيان گرديد و بيان احكام تمام شد وى در اين مورد مى گويد اگر دقت شود در اين آيات كلمه « اليوم» سه بار پشت سرهم تكرار شده است اول اين كه مى گويد:

( اَلْيَوْمَ يَئِسَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ دِيْنِكُمْ) ( مائده، آيه 3).

دوم: ( اَلْيَوْمَ اَكْمَلْتُ لَكُمْ دِيْنَكُمْ) ( مائده،آيه 3).

سوم: ( اَلْيَوْمَ اُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّباتُ) ( مائده،آيه 5).

كه هر سه جمله مزبور بهم مربوط بوده و راجع به احكام است از آنجا كه