«هنـگامى كـه يعـقوب بـه فرزنـدان خود گفـت: پـس از من چه چيز را مى پرستيد؟ گفتند: خداى تو و خداى پدران تو ابراهيم و اسماعيل واسحاق را كه خداى يگانه است پرستش مى كنيم و ما تسليم او هستيم».

جاى شك نيست كه اسماعيل عموى يعقوب بوده نه پدر او زيرا يعقوب فرزند اسحاق است كه برادر اسماعيل بود ولى با اين وضع، فرزندان يعقوب اسماعيل را كه عموى يعقوب بود، پدر او خواندند.

اكنون كه واژه « اب » در قرآن به معنى « عمو» نيز به كار رفته است، هرچند اين استعمال به صورت مجازى بوده ديگر قاطعانه نمى توان گفت: آزر پدر ابراهيم بوده است، خصوصاً كه تاريخ گواهى مى دهد كه آزر سر پرستى ابراهيم را بر عهده داشت، و او پيوسته به آزر به چشم پدرى مى نگريست و از اين جهت اورا « پدر» مى ناميد، بلكه اگر قرائنى بر پدر نبودن او گواهى داد، بايد گفت استعمال « اب » در باره او « مجاز » بوده است.

قرآن آزر را پدر ابراهيم نمى داند:

تا اين جا روشـن گرديد كه لفـظ « اب » در قصه ابراهيـم مى تواند به معنى «عمو» و مانند آن باشد، هر چنـد دليـل قطعى بـر آن اقامه نگرديد ولى اكنون ثابـت مى كنيم كه اين لفظ در داستان «ابراهيم » حتماً به معنى عمو و مانند آن است نه به معنى پدر واقعى واين حقيقت با توجه به مطلب ياد شده در زير روشن مى گردد.

مسلمانان از پيامبر اسلام خواستند كه در باره پدران كافر آنان دعا كند و استغفار ابراهيم را در باره آزر دستاويز قرار دادند، قرآن در پاسخ تقاضاى آنان چنين مى فرمايد:

( وَما كانَ اسْتِغْفارُ إبْراهِيمَ لإبِيهِ إلاّ عَنْ مَوْعِدَة وَعَدَها إيّاهُ فَلَمّا تَبَيَّنَ لَهُ اَنَّهُ عَدُوٌّ للّهِ تَبَرَّأ مِنْهُ إنَّ إبْراهِيمَ لأوّاهٌ حَلِيمٌ)

(توبه،آيه 114).