امروز چه بسا در كتـابهاى لغت براى برخى از الفاظ ده معنى مشاهده مى شود و انسان تصور مى كند كه اين لفظ براى ده معنا وضع شده و داراى معانى ده گانه است ولى وقتى به كتاب « المقاييس» مراجعه مى كند، روشن مى گردد كه اين لفظ يك معنى بيش ندارد و ديگر معانى صورتهاى مختلف آن يك معنى اول است كه به مرور زمان رنگ تعدد و معنى مستقل به خود گرفته است.

گذشته از اين كتاب، يك مفسر واقعى بايد در تشخيص معانى مفردات از كتاب هاى « المفردات في غريب القرآن » نگارش ابوالقاسم حسين بن محمد معروف به راغب اصفهانى متوفاى سال 502 وكتاب « النهاية في غريب الحديث والأثر» نگارش مجد الدين ابوالسعادات مبارك بن محمد جزرى، معروف به ابن اثير متولد 544 و متوفاى 606 بهره گيرد و كتاب اخير در شش جلد در مصر به چاپ رسيده است، هرچند اين كتاب پيرامون مفردات احاديث سخن مى گويد ولى مى تواند در تفسير قرآن نيز به ما كمك شايانى كند.وكتاب « مجمع البحرين» نگارش طُريحى نجفى متوفاى 1086 در تفسير لغات كمك مؤثرى است.

3 ـ تفسير قرآن به قرآن

قـرآن با كمـال روشنى خود را بيـانگر همـه چيـز معرفـى مى كـند آنجـا كـه مى فرمايد:

( وَ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْياناً لِكُلِّ شيَئ) ( نحل، آيه 89)

« قرآن را بيانگر همه چيز براى تو فرو فرستاديم».

هرگاه قرآن بيانگر همه چيز هست طبعاً بيانگر خود نيز مى باشد بنابراين اگر در آيه اى ابهامـى وجـود داشته باشـد و طبعاً مصلحت در ابهام گوئى بوده است ومى توان با مراجعه به آيات ديگر كه در آن زمينه وارد شده اند، از آيه نخست رفع ابهام نمود.