مطلب بيست و هفتم

تأويل در قرآن

تأويل در قرآن مجيد، در هفت سوره [1] هفده بار وارد شده است و معنى «تأويـل» در لغـت به معـنى ارجاع و باز گردانيـدن است، راغـب مى گويد: «اَلتَّأْوِيلُ رَدُّ الشيْئ اِلىَ الْغايَةِ الْمُرادَةِ مِنْهُ» [2] تأويل باز گردانيدن چيز به مقصدى است كه از آن اراده شده است مؤلف «اقرب الموارد» مى نويسد:

« اَلتَّأْوِيلُ سَوْقُ الشيئ اِلى ما يَؤُلُ اِلَيْهِ» ارجاع شئ به چيزى است كه به آن باز گشت مى كند.

در زبان عـرب موقعى كه كسى چيزى را گم مى كند در مقام دعاء در حق او مى گويند: « اَول اللّه عليك» خداوند گمشده تورا باز گرداند [3].

گاهى اين لفظ، در معنى مصدرى به معنى ارجاع دادن و باز گردانيدن و گاهى در معنى « اسم مفعولى» يعنى همان مآل شئ و چيزى كه باز گشت شيئ به آن