نعمت ها سپاسگزار باشيد « و سپاسگزارى مايه فزونى نعمت و نشانه شايستگى انسان است».

آنگاه در بخش سوم آيه جمله شرطيه اى مى آورد و مى فرمايد:

( اِنْ كُنْتُمْ اِيّاهُ تَعْبُدوُنَ): اگر اورا مى پرستيد».

اكنون بايد ديد كه اين جمله شرطى به كدام يك از دو جمله پيشين مربوط است.

آيا اين جمله « قيد» جمله « واشْكُروُالِلّهِِ» است يا قيد جمله « كُلوُا مِنْ طَيِّباتِ ما رَزَقْناكُمْ» مى باشد؟ مفسران نظر نخست را بر گزيده اند، درحالى كه مؤلف تفسير نظر دوم را انتخاب كرده است.

قواعد عربى و مفهوم صحيح آيه، با نظريه نخست موافق است، زيرا پيوسته هر «قيدى » به جمله نزديك مرتبط مى گردد، نه به جمله دور، و جمله نزديك به اين قيد همان جمله « واشْكُروُالِلّهِِ» است و قواعد عربى اجازه نمى دهد كه جمله نزديك را ناديده بگيريم و قيد را به جمله بعيد « كُلوُا مِنْ طَيِّباتِ» باز گردانيم و مفهوم آيه اين است كه اگر خدا را مى پرستيد، به همان ملاك او را نيز شكر گزار باشيد، اگر اورا از اين نظر مى پرستيد كه آفريدگار و كار گردان جهان آفرينش است، بايد اورا نيز سپاسگزار بود، زيرا آنچه در روى زمين از « طيبات» وجود دارد، مخلوق و آفريده او است و به حكم اينكه او صاحب نعمت مى باشد بايد اورا سپاسگزارى نيز نمود.

در مطلب بيست و چهارم « شكر» و « عبادت» كاملاً روشن گرديد.

بنابراين مفاد آيه اين است كه اگر اورا مى پرستيد شكر اورا نيز به جا آوريد، زيرا خدايى كه ملاك عبادت دراو هست ملاك شكر نيز در او موجود مى باشد.

سنگ اول گرنهد معمار كج...

از آنجا كه مفسر معاصر در مطلب قبل در تفسير معنى « شكر»، دچار اشتباه