« به ياد آر زمانى را كه پروردگار تو به فرشتگان گفت:« من در روى زمين خليـفه اى قـرار مى دهم فرشتگان گفتند آيا كسى را در روى زمين قـرار مى دهى كه فساد مى كند و خون ها را مى بريزد، و ما تورا ستايش گويانيم، و تـو را تسـبيح و تقديـس مى كنيم، خدا گفت: من چيزى را مى دانم كه شما نمى دانيد».
ميان مفسران در باره متعلق « خليفه» اختلاف نظر است:
آيا منظور از خلافت حضرت آدم و يا فرزندان او، جانشينى از پيشينيان است كه قبل از حضرت آدم در روى زمين زندگى مى كردند؟ و چون نسل آنها از بين رفته و آفرينش مجدد انسان با خلقت حضرت آدم شروع شده بود، از اين جهت خداوند آدم را خليفه ناميد، زيرا جانشين آنان گرديد.
يا اين كه مقصود خلافت و نمايندگى آدم و يا فرزندان او از حضرت حق است
[1] به مطلب ششم ص 34 و به بعد از « كتاب تفسير آيات مشكله» باز گشت شود، هدف از عنوان كردن آيه، پائين آوردن مقام پيامبرى مانند آدم است و جانشينى او از جانب خدا، انكار مى گردد.
نام کتاب : آيات مشكله قرآن نویسنده : سبحانى، شیخ جعفر جلد : 1 صفحه : 134