ازاينكه اين آيه شريفه مى فرمايد: براى منافقان، نماز نخواند و به سرخا ك آنان ( براى زيارت) نرود، معلوم مى گردد كه رفتار يادشده براى مؤمنان امرى شايسته و پسنديده است، زيرا موجب گراميداشت مقام آن بندگان وارسته خدا مى باشد.

جمله « وَلا تَقُمْ عَلى قَبْرهِِ» به معنى ايستادن بر قبر درحالت دفن نيست، بلكه معنى وسيع ترى دارد و آن اين است كه هيچ گاه بر قبر مشرك ومنافق نايست خواه درحال دفن، وخواه بعد از آن، به گواه اينكه، اين جمله، عطف بر جمله پيشين است كه لفظ ابداً دارد و آن :

( وَلاتُصلَّ عَلى اَحَد مِنْهُمْ ماتَ ابداً)،. و لفظ « ابداً» به حكم عطف بـر جمـله بعدى نيز وارد خواهد شـد، تو گوئـى خـدا چنيـن مى فرمايد:

( لا تُصلَّ عَلى اِحَد مِنْهُمْ ماتَ اَبَدَاً )

( و لا تَقُمْ عَلى قَبْرِهِ اَبَدَاً) .

واگر مقصود، همان ايستادن درمقام دفن بود، لفظ ابداً كه به معنى پيوستگى زمانى است، مورد نياز نبود، واين حاكى از آن است كه منافق از اين لطف الهى كه پيامبربر سر قبر او بايستد خواه درحال دفن ، وخواه بعدها، وطبعاً مؤمن از چنين فضيلت وكرامتى برخورداراست و پيامبر چه درحال دفن و چه بعدها، بر سر قبر مؤمن مى ايستد و براى او طلب مغفرت مى كند و زيارت قبور، حقيقتى جز اين ندارد .