آن حضرت، به پيروى از قرآن وسيره مسلمانان ، تنها به منظور بزرگداشت خاطره آن پيشتازان اسلام و ابراز عشق و محبت نسبت بـه آنان انجـام مى گيرد و از اينرو، رفتار يادشده در پيشگاه خداى بزرگ، كارى پسنديده و در خور پاداش الهى قلمداد مى گردد.

روشن است در برابر انبوه دلائل استوارى كه از نظر شما گذشت، اگر ظاهر حديثى چيزى غيرازآنچه به اثبات رسيد باشد، يا ضعيف است، ويا با يد به گونه اى تفسير شود كه با سخن وحى و سيره مسلمانان سازگار باشد، به عنوان مثال، حديثى را كه در باره « تسويه قبور» به اميرمؤمنان (عليه السلام) نسبت داده اند و به حديث « ابوالهياج» معروف است مورد بررسى قرار مى دهيم:

برخى از محدثان، از على بن ابيطالب (عليه السلام) چنين حكايت كرده اند:

« ... وَلا قَبْرَاً مُشْرِفَاً اِلاّ سَوِّيتَُهُ».

قبر مشرفى را ترك مكن مگر اينكه آن را تسويه نمايى.

گروهى چنين پنداشته اند كه مقصود از تسويه قبور، نابود كردن آنها مى باشد، درحالى كه با ژرف نگرى در دو واژه « مشرف» و « تسويه» در روايت مذكور، بى پايگى اين تصور به اثبات مى رسد. اينك توضيح مطلب:

واژه « مشرف » عموماً به معناى بلند و رفيع، و خصوصا ً بـه معناى بلنـدى به شكل كوهان شـتر مى باشد. دربرخى از كتب لغت،