3 ـ توحيد در خالقيّت

اين قسم از توحيد به معناى آن است كه خداوند بزرگ ، تنها خالق حقيقى و مستقل است و آفرينندگى ديگران، به صورت غيرمستقل و تبعى بوده و تنها با اذن و مشيِّت وى ،انجام مى پذيرد.

قرآن كريم در اين زمينه مى فرمايد:

( قـُلِ اللّهُ خالِق كُلَّ شَيئىِ وَ هـُوَ الواحِدُ الْقَهّارُ).[1]

بگو: خداوند، آفريننده هرچيز و يگانه و قهّار است

و در عين حال به آفرينشگرى تبعى غير خدا كه به اذن او صورت مى پذيرد، تصريح مى كند ومى فرمايد:

( اِنّى اَخْلُقُ لَكُمْ مِنَ الطَّّينِ كَهَيْئَةِ الّطيْرِ فَانْفُخُ فيهِ فَيَكُونَ طَيْراً بِاِذْنٌّ اللّهِ).[2]

من براى شما از گل شكل مرغى مى آفرينم كه درآن مى دمم، وبه اذن پروردگارم،پرنده مى شود.

4 ـ توحيد ربوبى

همانطور كه خداى بزرگ، تنها آفريننده جهان است، همانگونه تنها