1 ـ در سوره آ ل عمران چنين مى فرمايد:

( وَلاتَحْسبَنَّ اَلَّذِيْنَ قُتِلُوا فِى سَبِيلِ اللّهِ اَمْواتَاً بل أ حْياءٌ عِنْدَ رَبَّهِمْ يُرْزَقُونَ) .[1]

«كسانى را كه در راه خدا به شهادت مى رسند، مرده نپنداريد، بلكه زنده اند ودر نزدخدا روزى مى خورند».

2 ـ در سوره بقره چنين مى خوانيم:

( و َلا تَقـُوُلـُوا لِمـَنْ يُقْتـَلُ فـِى سَبِيـلِ اللّهِ اَمْواتٌ بـَلْ اَحْياٌءٌ وَلكِنْ لا تَشْعُرُونَ).[2]

« آنان كه در راه خدا كشته شده اند را، مرده نناميد، بلكه زنده اند ولى شما احساس نمى كنيد ».

3 ـ از آنجا كه روح همه انسانها وازجمله، روان پيامبران پيشين، براى هميشه باقى مى باشد، خداى بزرگ به پيامبر گرامى فرمان مى دهد تا از انبياء گذشته در باره توحيد بپرسد.

قرآن كريم دراين زمينه مى فرمايد:

( وَاسْئَلْ مَنْ اَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رُسُلِنا أجَعَلْنا مِنْ دُونِ الرِّحْمنِ آلِهِةٌ يُعْبَدُونَ).[3]

« از پيامبران پيشين بپرس آيا غير از خداى رحمان، خداى ديگرى قرار داديم تا مورد پرستش واقع شود؟ ».