شرحها

در آیه 12 خواندیم: إِنَّا نَحْنُ نُحْیِ الْمَوْتی وَ نَکْتُبُ ما قَدَّمُوا ...، ظاهرا به همان مناسبت در این آیات مسئله معاد مطرح شده است، آنهم به دنبال قول مشرکان که در مقام استهزاء می‌گفتند: این وعده کی خواهد بود؟
در این آیات میخوانیم: وقوع قیامت با یک صیحه شروع می‌شود، و همه از بین می‌روند، با نفخ صور دوم همه زنده می‌شوند، آن گاه مقداری از حالات اهل بهشت و اهل جهنم در آیات شریفه آمده است.
48- وَ یَقُولُونَ مَتی هذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ.
منظور از «وعد» وعده قیامت است، «ان کنتم» خطاب است به رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و مؤمنان.
49- ما یَنْظُرُونَ إِلَّا صَیْحَةً واحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَ هُمْ یَخِصِّمُونَ.
منظور از صیحه واحده، نفخ صور اول است که در جای دیگر فرموده:
وَ نُفِخَ فِی الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ مَنْ فِی الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شاءَ اللَّهُ زمر یر