کلمه‌ها

صرح: کاخ و هر بناء عالی. اصل آن به معنی آشکار کردن است «صرح الامر صرحا: بینه و اظهره».
اسباب: راهها. سبب به معنی وسیله است و نیز ریسمانی را گویند که با آن از درخت خرما به بالا می‌روند، در آیه به معنی راه است.
تباب: خسران و زیان، طبرسی زیان مؤدی بر فساد، راغب. زیان مستمر گفته است.
قرار: مصدر است به معنی ثبات و استقرار و نیز اسم مکان به معنی محل استقرار.
مرد: مصدر میمی است به معنی برگرداندن ولی در آیه به معنی برگشتن است.
حاق: حیق: احاطه و فرا گرفتن «حاق به حیقا: احاط به».
غدو: غدوة و غداة: بامداد یا از اول صبح تا طلوع فجر، جمع آن غدوّ است.
عشی: طبرسی و زمخشری آن را از اول ظهر تا غروب آفتاب گفته‌اند» اشهاد: جمع شاهد به معنی گواهی دهنده.