شرحها

1- در این آیات، استدلال به توحید حق تعالی از نو شروع می‌شود، آن گاه می‌رسیم به اینکه: مردم دو گونه هستند، یکی آنکه خدا به او شرح صدر داده حاضر به قبول اسلام است، دیگری آنکه قلبش قسی و از قبول اسلام سر باز می‌زند گروه اول با شنیدن ایات قرآن بدنشان می‌لرزد و منقبض می‌شود، گروه دوّم متأثر نمی‌شوند چون اهل هدایت نیستند.
2- آن گاه می‌فرماید: مشرک مانند کسی است که برده چند نفر انسان بد خلق و اهل اختلاف است نمی‌داند کدام را راضی گرداند، هر یکی را راضی کند آن دیگری به غضب می‌آید. امّا مؤمن مطیعی است فقط به یک نفر که جلب رضای او آسان است.
3- همه از دنیا خواهید رفت و در پیشگاه خدا مخاصمه خواهید نمود، غلبه با آنان خواهد بود که حق را آورده و تصدیق کرده باشند.
4- تو را با اصنامی که شریک خدا قرار داده‌اند می‌ترسانند، ولی خدا بنده خویش را کفایت خواهد فرمود، تو که هدایت شده خدایی، گمراهت نتوانند کرد.
21- أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَسَلَکَهُ یَنابِیعَ فِی الْأَرْضِ ثُمَّ یُخْرِجُ بِهِ زَرْعاً مُخْتَلِفاً أَلْوانُهُ ثُمَّ یَهِیجُ فَتَراهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ یَجْعَلُهُ حُطاماً.
در این آیه سخن از یک انسجام کامل، و نفوذ مشیت الهی، و به نتیجه رسیدن آنست، بدین طریق:
1- دریاها در اثر حرارت آفتاب تبخیر شده و به شکل برف و باران در زمین می‌نشینند.