نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 9 صفحه : 274
15-
جز خدا هر چه را میخواهید عبادت کنید، بگو: زیانکاران کسانی میباشند که
خود و اهل خویش را در قیامت به زیان انداختهاند، بدانید که خسران آشکار
همین است. 16- آنها را از بالای سر و از پائین، پردههایی از آتش است،
واقع این است، خدا با این کلام بندگان خویش را بیم میدهد، بندگانم از من
بترسید. 17- کسانی که از عبادت بتها اجتناب کرده و به خدا باز گشتهاند، برای آنهاست بشارت بندگان مرا بشارت بده. 18- بندگان من آنهایند، که سخن را میشنوند و به نیکوتر آن تابع میشوند، آنها هدایت شده خدایند و آنها خردمندانند. 19- آیا آنکه وعده عذاب بر او حتمی شده، آیا تو میتوانی نجات بدهی آنکه را که در آتش است. 20-
اما آنان که از پروردگارشان تقوا داشتهاند آنها را غرفههایی است بنا شده
بالای غرفههایی. نهرها از زیر آنها روان است، وعده خداست، خدا در وعدهاش
تخلف نمیکند.
کلمهها
ضر: (بضم اول) بد حالی. «الضر: سوء الحال» راغب میگوید: خواه در نفس
باشد مانند فقد علم و عفت یا در بدن مانند نقض عضو (یا مرض) یا در حال،
مانند کمی مال و جاه. خوله: خول (بر وزن شرف) عطیه، در قاموس و اقرب، عطیه خدای گفته است. «خوله» به او نعمت عطا کرد. قانت: قنوت: طاعت مداوم. طبرسی معنای اصلی آن را دوام فرموده: سپس به معنی طاعت، نماز، دعا و غیره به کار میرود، آن در آیه به معنی ایستاده به دعا و عبادت است. اناء: ساعات. اوقات. مفرد آن «انی» بر وزن (عنب، شرف و صرد) است.
نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 9 صفحه : 274