شرحها

در این آیات ماجرای نوح علیه السّلام و غرق شدن قومش و ماجرای ابراهیم علیه السّلام و انداخته شدن به آتش و نیز قربانی کردن پسرش آمده است و به هر دو از جانب خدا سلام رسیده و دو جریان سهمگین ابراهیم مطرح می‌گردد، عباد للَّه المخلصین به نمایش گذاشته می‌شوند، انسانی در راه توحید به آتش انداخته می‌شود و در عشق و فرمان خدا، پدر به قربانی کردن و پسر به قربانی شدن تن در می دهند، خدا آن را امتحانی بزرگ می‌نامد، بشر چنان به خدا نزدیک می‌شود که به مقام سَلامٌ عَلی نُوحٍ فِی الْعالَمِینَ و به مقام سَلامٌ عَلی إِبْراهِیمَ می‌رسد از اینجا تا آیه صد و چهل و نه مصداقهایی برای عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ نقل شده که عبارتند از نوح، ابراهیم، اسماعیل: اسحاق، موسی، هارون، الیاس، یونس، لوط و نیز به حالات مشرکان در مقابل آنها، اشاره شده است که نظیر مشرکان صدر اسلام بوده‌اند.
75- وَ لَقَدْ نادانا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِیبُونَ.
نداء نوح علیه السّلام همان بود که بر قوم خویش نفرین کرد و از خدا یاری خواست مانند وَ قالَ نُوحٌ رَبِّ لا تَذَرْ عَلَی الْأَرْضِ مِنَ الْکافِرِینَ دَیَّاراً نوح/ 26 و مثل: قالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِی کَذَّبُونِ فَافْتَحْ بَیْنِی وَ بَیْنَهُمْ فَتْحاً وَ نَجِّنِی وَ مَنْ مَعِیَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ شعراء/ 118، در فَلَنِعْمَ الْمُجِیبُونَ خداوند بر خود ثنا می‌گوید و در عین حال تهدید کفار است.
76 و 77- وَ نَجَّیْناهُ وَ أَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ وَ جَعَلْنا ذُرِّیَّتَهُ هُمُ الْباقِینَ.