شرحها

به دنبال وعده‌های قیامت، در این آیات آمده که مردم در زندگی از حول و قوه الهی استفاده می‌کنند، یعنی در آخرت چنین و چنان می‌کنیم در دنیا نیز از حول و قوه ما برخوردار هستند و از خود چیزی ندارند، برگرداندن به ارذل عمر یکی از مصادیق آنست که از موهبت خدا استفاده می‌کنند و خدا به موقع آن را می‌ستاند بی‌آنکه راضی باشند.
سپس در جواب آنها که می‌گفتند: رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله شاعر است فرموده:
ما به او خیالبافی یاد نداده‌ایم بلکه قرآن بیدارگر است، آنها که روح قبول دارند، انذار میشوند و بر کافران حجت تمام می‌شود، آن گاه فرموده: خلقت چهارپایان نیز از دلائل توحید و وجود خداست و در آخر در محکوم کردن مشرکان فرموده: معبودهای باطل کاره‌ای نیستند بلکه مردم نسبت به آنها یار و یاور می‌باشد.
66- وَ لَوْ نَشاءُ لَطَمَسْنا عَلی أَعْیُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّراطَ فَأَنَّی یُبْصِرُونَ.
یعنی آنها در دیدن اشیاء از حول و قوه ما استفاده می‌کنند اگر می‌خواستیم چشمهایشان را محو می‌کردیم و نابینا می‌شدند فَاسْتَبَقُوا الصِّراطَ یعنی می‌خواستند در راه جلو بروند اما چطور می‌دیدند؟ یعنی نمی‌دیدند، ظاهرا منظور کور شدن عادی و راه عادی است نه بی‌بصیرت شدن از طلب حق.