تفسيراحسن‌الحديث - قرشی، سید علی اکبر

نام کتاب : تفسيراحسن‌الحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 7 صفحه : 56

دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوامِعُ وَ بِیَعٌ وَ صَلَواتٌ وَ مَساجِدُ یُذْکَرُ فِیهَا اسْمُ اللَّهِ کَثِیراً
.این آیه توجیه بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا و بیان نتائج اجازه قتال است، یعنی: به جرم آنکه گفتند پروردگار ما اللَّه است و دفاع از توحید کردند از دیارشان بیرون نمودند، وانگهی اگر خدا این اذن را نمی‌داد و غائله کفار را به وسیله مؤمنان دفع نمی‌کرد، آثار پیامبران از بین رفته بود، منظور آن نیست که معابد ادیان در مقاتل معابد اسلام رسمیت دارند، بلکه منظور آنست که: خدا در هر عصر آثار رسالت را بدین وسیله، حفظ کرده است.
اخراج به صورت مجبور کردن و فشار گذاشتن بود، مشرکان آنها را به قدری اذیت کردند تا مجبور شدند عده‌ای به حبشه و عده‌ای به مدینه هجرت کنند «الا» استثناء منقطع و به معنی «لکن» است یعنی آنها به حق اخراج نشدند لیکن اخراج شدند، به جهت اینکه می‌گفتند: ربنا اللَّه:
آن گاه در وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ ... روشن می‌کند که علّت تشریع قتال یکی حفظ مجتمع دینی است. ناگفته نماند: جمله وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ ... یک سنت دائمی خدا و اعم از مسئله جنگ است [1]، تشریع قتال یکی از فروع این سنت و ناموس خلقت است، «چنان که در جای دیگری آمده: وَ قَتَلَ داوُدُ جالُوتَ ... وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَ لکِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَی الْعالَمِینَ بقره/ 251 کشته شدن جالوت به دست داود از مصادیق این سنت کلی و جاری است. در کافی از امام باقر علیه السّلام درباره
«الذین اخرجوا من دیارهم بغیر حق»
نقل شده که:
«قال نزلت فی رسول اللَّه ص و علی و جعفر و حمزة و جرت فی

[1] آیه شریفه از یک حقیقت بزرگ پرده برمی‌دارد و آن اینکه: اگر این سنت نبود خائنان بشریت توحید و مراکز توحید را تهدید می‌کردند.

نام کتاب : تفسيراحسن‌الحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 7 صفحه : 56

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست