شراب به تدریج حرام شد

شراب و هر مست کننده از اول در علم خدا و در دین خدا حرام بوده و هست ولی چون احکام دین باید به تدریج بر مردم تحمیل شود حرمت شراب نیز به تدریج صورت گرفته است در کافی (کتاب الاشربة) سه حدیث بدین مضمون نقل شده خدا هیچ پیامبری را برنیانگیخت مگر آنکه در علمش بود پس از تکمیل دین شراب را حرام کند، شراب از اوّل حرام بوده است ولی دستورهای دین یکی یکی به مردم بار می‌شود و اگر همگی یک دفعه می‌آمد عاجز می‌ماندند دقت در آیات تحریم خمر نیز مؤید این معنی است که هم اکنون بررسی می‌شود.
1- یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْخَمْرِ وَ الْمَیْسِرِ قُلْ فِیهِما إِثْمٌ کَبِیرٌ وَ مَنافِعُ لِلنَّاسِ وَ إِثْمُهُما أَکْبَرُ مِنْ نَفْعِهِما ... این آیه در مدینه نازل شده و لحن آن چندان تند نیست و در مقام مقایسه ضرر قمار و شراب را بیشتر از نفع آنها نشان می‌دهد و لفظ «کبیر» حاکی است که ضرر از منفعت بسیار بیشتر است اما در عین حال با ملاحظه آیه 33/ اعراف حرمت شراب و قمار چنان که در گذشته گفته شد از این آیه فهمیده می‌شود.
2- یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَقْرَبُوا الصَّلاةَ وَ أَنْتُمْ سُکاری حَتَّی تَعْلَمُوا ما تَقُولُونَ ... نساء/ 43 این آیه در مدینه نازل شده و فقط از مستی در حال نماز نهی می‌کند به نظر می‌آید که پس از نزول آیه اول، هنوز از شراب دست نکشیده بودند تا از مستی در حال نماز نهی شدند، ظاهر آنست که پس از نزول این آیه باز عده‌ای مشروب خورده‌اند چنان که در المیزان از ربیع الأبرار زمخشری نقل شده که پس از نزول این آیه بعضی شراب خوردند حتی عمر بن الخطاب که در حال مستی سر عبد الرحمن بن عوف را با استخوانی شکست.