نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 1 صفحه : 4
یعنی: «در خواندن قرآن عجله مکن که جمع کردن و خواندن آن بر عهده ماست. و چون آن را خواندیم، از خواندن ما پیروی کن». سپس
این لفظ علم و نام به کتاب آسمانی حاضر که بر رسول خدا صلّی اللَّه علیه و
آله نازل شده قرار گرفته که باید آن را پیوسته خواند، و در معانیش تدبر
نمود، که قرآن یعنی «کتاب خواندن» این نامگذاری از جانب خدا شاید به همین
علت باشد. بعضیها معنای لغوی آن را جمع کردن دانستهاند که «قرء قرآنا»
به معنی جمع کردن نیز آمده است، در این صورت باید مصدر به معنای فاعل باشد
یعنی: جامع حقائق و سخنان الهی. ولی معنای اولی مقبولتر است و قرآن آن را تأیید میکند.
سورهها و آیات قرآن:
قرآن مجید، از صد و چهارده سوره فراهم آمده که همه با «بِسْمِ اللَّهِ
الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ» شروع میشود، بجز سوره توبه که سوره نهم از قرآن
است [1] به عقیده شیعه، «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ» یک آیه
مستقل و جزء هر سوره میباشد و در سوره نمل جزء نامهای است که سلیمان بن
داود به ملکه سبأ نوشته است طبرسی- رحمة اللَّه علیه در «مجمع البیان» در
تفسیر سوره حمد فرموده: به اتفاق امامیه، آن یک آیه مستقل از سوره حمد و هر
سوره دیگر است هر که آن را در نماز نخواند، نمازش باطل است خواه واجب باشد
یا مستحبّ. نگارنده این مطلب را در قاموس قرآن لغت «سمو» مشروحا نوشته
است در «البیان» از بحار نقل نموده که امیر المؤمنین از رسول خدا، و او از
خدا نقل کرده: هر کاری که در آن «بسم اللَّه» ذکر نشود، بیدنباله است: کل
امر
[1]- از
ائمه اهل بیت- علیهم السّلام- نقل شده که سوره برائة، تتمه سوره انفال است.
و نیز آنها- علیهم السّلام- و الضحی و الم نشرح را یک سوره، و لایلاف و
فیل را یک سوره دانستهاند.
نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 1 صفحه : 4