کلمه‌ها

احسان: نیکی کردن. حسن (بضم- حاء) به معنی نیک، نیکی و زیبایی است.
القربی: قرب به معنی نزدیکی است اعم از نزدیکی زمانی یا مکانی یا نسبی، نزدیکی نسبی را قرابت و قربی گویند.
حسن: آن در آیه اسم است به معنی نیک.
تولیتم: ولی (بر وزن فرق) در اصل به معنی نزدیکی و کنار هم بودن است تولی از باب تفعل به معنی اعراض، دوست اخذ کردن و سرپرستی آید، مراد از آن در آیه، اعراض است.
معرضون: اعراض به معنی برگشتن و بی‌اعتنایی است. «معرضون» بی‌اعتنایان.
تسفکون: سفک: خون‌ریزی بقره/ 30 «تسفکون» می‌ریزند.
دیار: خانه‌ها. مفرد آن دار است.
اقررتم: اقرار به معنی اعتراف می‌باشد «اقررتم» اقرار و اعتراف کردید.
تشهدون: شهادت از مشاهده اخذ شده و آن خبری است قائم مقام مشاهده و دیدن.