مولانا لياقت سياسي و اداري زيادي داشت و توانست در هند نيز زمام امور را بدست آورد، و خود را معتمد حضرت دهلي سازد، بعد از خلع رضيه چون بهرام شاه به تخت شاهي برداشته شد، باز هم اوضاع اصلاح نگرديد و فتور در امور مملكت افتاد و امراء و ملوك را با شاه مكاوحتي ظاهر گشت. در دوران اين فتور مولانا به تسكين فتن كوشيد و هم درين وقت سلطان معز الدين بهرام شاه قضاي حضرت و كل ممالك را روز شنبه دهم جمادي الاولي سنه 639 ه با تشريف و عواطف فراوان به وي ارزاني داشت، و چون از (19) ماه شعبان سال مذكور تا ذي القعده فتنه در حضرت دهلي افتاده بود، و امراء و ملوك بر سلطان شوريده، و حصار را بداشته بودند، مولانا با ائمه كبار شهر در اصلاح و تسكين آن قضيه مي‌كوشيد [2]

چون زمان امنيت و امور مملكت از هم گسيخته بود، و سلطان نيز بمزاج طفلي به ما لا يعني گرفتار آمده، و مهتر فراشي پيش وي قربتي