هشام بن عبد الملك، كنيت او ابو وليد بود، او بخلافت بنشست در ماه رمضان سنه تسع و ستين [3] و در ايام او زيد بن علي بن الحسين خروج كرد، و چهارده هزار مرد از شيعه با او بيعت كردند، و باز خلاف كردند، و از آن جمله چهارده كس پيش او بماندند، و هشام عبد الملك، يوسف بن عمر را كه والي عراق بود بطلب و دفع زيد بن علي فرستاده بود، ناگاه او را دريافتند، قتال ميان ايشان قايم شد تيري بر دماغ زيد آمد و شهيد شد، او را دفن كردند، پس از ان او را از خاك بركشيدند و بياويختند. پس هشام نامه كرد بجانب ابن عمر [4] تا زيد را بسوختند رضي اللّه عنه.
پسر [5] زيد بن علي، كه يحيي نام او بود از آنجا بگريخت و بطرف بلخ آمد عليه الرحمه، و هشام ولايت خراسان را به جنيد بن عبد الرحمن العطفاني داد [6]، و در سنه اثني عشر و مائة، خاقان ملك تركستان بيرون آمد و با جنيد مصاف كرد، ميان سمرقند و فرغانه. و در سال دوم هم مصاف كردند، هر دو كرت نصرت لشكر اسلام را بود، و لشكر تركستان چندان بود كه در عد دنيا يد خلق بسيار از ايشان بدوزخ رفت، و بسيار اسير شدند، و بروايتي فتح مسلمه برادر هشام را بود، و بملك خزر مدينه باب الابواب بنا كرد [7]، و آن فتح جنيد را بود