ثقات تغمدهم اللّه برحمته، چنين روايت كرده‌اند: كه اين محمد بختيار خلج غور و بلاد گرمسير بود، و مردي جلد و تا زنده و دلير و شجاع و فرزانه و كاردان و از قبايل خود بطرف غزنين و حضرت سلطان معز الدين آمد، و او را در ديوان عرض بسبب آنچه [3] حال او در نظر صاحب ديوان عرض، مختصر نمود قبول نكرد [ند] و از غزنين بطرف هندوستان آمد، چون بحضرت دهلي رسيد، هم بسبب آنچه (در نظر ديوان عرض جمالي نداد، قبول نيافت، از دهلي بطرف بداون رفت بخدمت مقطع بداون سپهسالار هزبر الدين حسن [4] ارنب، او را مواجبي قرار افتاد) [5] و بعد از چندگاه بطرف اوده رفت بخدمت